معنی ذی حق در فرهنگ فارسی عمید

صاحب حق، دارای حق، سزاوار

معنی ذی حق در لغت نامه دهخدا

صاحب حق. سزاوار. محق ِ، برحق. مقابل مبطل: ذی حق بودن در ادعائی یا نبودن

دارنده حق، برحق، ذوحق

خداوند، دارا، صاحب، مالک، حقدار، محق

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ واژه مترادف متضاد

(حَ / حَق ق)

حق ناشناس:
این چنین سنگدل و بی حق و بی حرمت جفت
شاه مسعود مبیناد و میفتاد از راه.
منوچهری

سزاوار